Mechelen, hoofdstad van Vlaanderen? Tut tut en nog eens tut.

Ik bekeek afgelopen weekend de bij De Standaard gratis te verkrijgen dvd Bye Bye Belgium. Blijkbaar leeft in flamingante kringen, in scherts of ernst, het idee dat Mechelen hoofdstad zou kunnen worden van Vlaanderen, mocht het gebeuren dat de Brusselaars zich na een afscheuring bij 't restant van België zouden wensen te voegen. Als argumenten zouden de centrale ligging en 't historische belang van de stad tellen.

Voor de Brusselaars die zich aan hun hoofdstedelijke verplichtingen zouden wensen te onttrekken pleit ik inschikkelijkheid. Uit een broek stijgen dampen op die de geest kunnen benevelen.

Tegen de flaminganten die dergelijke abominabiliteiten verkondigen wens ik strenger te zijn. Ik zeg hen zonder schroom: U dwaalt!

Mechelen, hoofdstad van Vlaanderen. Tut tut en nog eens tut.

Ik vestig eerst uw aandacht op de Mechelse situatie.

Enige jaren geleden was ik in Mechelen op weekend met de scouts.

Jongeren met petten in getunede auto's domineerden straatbeeld en -geluid.

Ik zag er Yves Desmet op een fiets rijden op het jaagpad langs de Dijle. Sindsdien horen ze mij lachen van Lochristi tot in Hansbeke iedere keer hij in zijn dorpsgazet schrijft dat hij zich richt tot een stedelijk publiek.

Bart Somers (geen fiets, wel terreinwagen, die heeft hij nodig om heelhuids door de Brusselse moerassen te geraken) zag ik er niet, maar 't schijnt dat de leden van zijn gemeenteraad hem ook niet vaak zien.

De plaatselijke voetbalploeg wordt Malinwa genoemd en zij waren voor de supporters van la Gantoise (daar ligt een echte stad, waar Leie en Schelde samenvloeien, en merk ook dat men in Gent beter Frans schrijft dan in Mechelen) reeds du caca vóór voetbalhooligans beseften dat ook in Wallonië tegen ballen wordt getrapt.

Malinwa, 't is een naam die men eerder verwacht terug te vinden in het stripalbum Kuifje in de Kongo (nu: Kuifje in Afrika, en binnenkort mogelijks ten prooi aan een nieuwe aanval van revisionisme, of gewoon verboden).

Enfin, dat Marcinelle aan de Dijle dat ons Hans Otten schonk, als hoofdstad van Vlaanderen, dat is een absurditeit, dat is uitgesloten.

Daarbij komt dat voor 't gros van de Vlamingen uit Vlaanderen, 't is te zeggen, Oost- en West – Vlaanderen en de door Frankrijk en Nederland bezette gebieden, de weg naar Mechelen over Brussel of Antwerpen loopt.
Centrale ligging, 't zal zijn. In Aarsele, Poperinge en zelfs Scheldewindeke lachen ze nu al met Brussel en de beslissingen die men daar neemt, en 't moerasgebied telt één miljoen inwoners, waaronder een honderdduizendtal Vlamingen (iets meer tussen negen en vier, wanneer 't ambtenarenlegioen de gebouwen van het ambitieus naamgegeven World Trade Center complex bemant), zo heb ik mij laten wijsmaken. Wat zou dat worden mocht 't Mechelen zijn.

U zegt: Mechelen is wél centraal gelegen in het toekomstige onafhankelijke Vlaanderen. Ik antwoord u: romantiek is een subjectief gevoelen, dat elkeen naar b'lieven invullen mag. In míjn romantisch Vlaanderen ligt Mechelen niet in Vlaanderen maar in Brabant.

Zijn er alternatieven denkbaar? Men zei dat Gent en Antwerpen elkaar het licht niet in de ogen gunden. Over Antwerpen kan ik kort zijn. Een Brabants vissersdorp is niet geroepen hoofdstad te worden van Vlaanderen.

Blijven over: Gent, Brugge en Kortrijk.

Gent is, net als Antwerpen overigens, een geuzennest. Nog voor de eerste stenen van de Sint-Baafsabdij gelegd werden, decreteerde reeds de burgemeester dat in stede van klokgelui, op zondagochtenden de internationale zou weerklinken, en op hoogdagen bandiera rossa.

Ik voeg hier in wat Gezelle over de socialisten had te zeggen:

(...) geen van die rooden,
die al leven de and'ren dooden;
vullen hunne zakken stijf;
loopen met een anders wijf;
met Geloove en Zeden gekken;
ander'lieden centen stekken;
spelen 't volksgezinde spel
en doen eerst hun zelven wel.

Daarbij komt dat Gent niet alleen een rood maar ook een nogal onzindelijk franskiljons nest is. In de woorden van Jacques Brel, in les F.: “Bien qu'il y ait des rues à Gand qui pissent dans les deux langues.”

Gent mag dus ook eventueel bestaande hoofdstedelijke ambities opbergen.

Brugge, het Bokrijk van West-Vlaanderen, zou een reële kanshebber zijn. Evenwel heeft de stad in het verleden bewezen onbetrouwbaar te zijn. Want wat schreef Robrecht van Bethune, zoon van Gewijde van Dampierre, Leeuw van Vlaanderen, voorvechter van de Vlaamse Beweging voor die wist dat ze bewoog, op 5 oktober 1280 aan de Bruggelingen? Ik citeer uit het boek van J.F. Verbruggen en Rolf Falter:

“nous vous mandons que ces oustrages, ces mesfais
et ceste desobeyssance vous veneis amender a no volontei
comme gens qui se est desloiautee, ce prochain joesdi
qui sera landemain de le Saint Denis a Warneston,
si chier ke vous aveis vos vies. Et ci ce ne voleis faire,
nous vous faisons savoir, par le teneur de ces
presentes lettres, que nous le vengerons a no pooir.”

't Is een raar Middeleeuws Nederlands, Vlaams of Diets dat de Leeuw van Vlaanderen hanteert, maar er blijkt duidelijk uit dat hij niet tevreden is over de Bruggelingen.

Blijft over: Kortrijk.

Kortrijk beschikt over vele kwaliteiten die haar geschikt maken als toekomstige hoofdstad van Vlaanderen.

Mechelen is zoals gezegd de geboortestad van Bart Somers. Kortrijk schonk ons Lien Van de Kelder en Jan Palfijn, die de verlostang uitvond.

Kortrijk is enigszins centraal gelegen. De nabijheid van een Vlaamse hoofdstad zal een hart onder de riem zijn van onze Vlaamse broeders in Rijsel en Robeke die zuchten onder 't Franse juk.

Bij Kortrijk werd de Guldensporenslag gestreden. Een heilige mijlpaal in de geschiedenis die het werkelijke historische belang van het moddergevecht op de Groeningekouter tussen de troepen van de Franse koning en zijn opstandige vazal ten zeerste overstijgt. Al die romantische Vlaamsnationalisten uit Antwerpen en omstreken zullen zich dus graag neerleggen bij de logische keuze voor Kortrijk.

Kortrijk is ook de hoofdstad van Zuidwest-Vlaanderen, ook nog het Texas van Vlaanderen genoemd, een gebied dat het economisch kloppende hart van België vormt, waar ondernemingszin in kleinere KMO's met onderbetaalde werknemers die wroeten en niet zagen hoogtij viert, en waar de koppige, noest werkende Vlaming alles in het werk stelt om zijn zuurverdiende daghuur aan de grijpgrage klauwen van de Staat te onttrekken. Dit moet de rechtsliberalen die sinds kort en op basis van economische motieven ook voor Vlaamse onafhankelijkheid pleiten toch ook een plezier doen.

Hoewel de verfijnde en ontwikkelde Kortrijkzanen net zoals de Gentenaren en in tegenstelling tot die van Mechelen, vaak kunnen bogen op een goede kennis van het Frans, plassen de straten er niet, laat staan dat zij zulks in twee talen zouden doen. Daarop wordt nauwlettend toegezien door generaties van brave katholieke burgervaders.

Tot slot vestig ik uw aandacht op de internationale uitstraling van Kortrijk. Onlangs was ik in Drongen iets aan 't drinken met een kameraad uit De Pinte en zijn echtgenote die afkomstig is uit Bavikhove.
'Vanwaar zijt gij,' vroeg die echtgenote mij.
'Van Kortrijk,' antwoordde ik.
'Ge zout 't nochtans niet zeggen.'
'Ik weet het, ik heb een Gents accent, maar mijn pa is van Lauwe en mijn ma van Wielsbeke, en zelf ben ik geboren in Kortrijk.'
'Jamaja, uw ma is van Wielsbeke en uw pa is van Lauwe, dan moet ge niet zeggen dat ge van Kortrijk zijt hé. Iedereen is geboren in Kortrijk. Ik ben ik ook geboren in Kortrijk. En denken dat ik al helegans geïntimideerd was omdat ik dacht, dju toch, ik moet opletten, ik spreek hier met iemand van Kortrijk, dat is chique volk.'